Jak odmienić imię Świętomirunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Świętomirunia należy do tej grupy imion, których odmiana dość często sprawia trudność. Największy problem z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy właściwą odmianę imienia Świętomirunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Świętomirunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Świętomiruni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Świętomiruni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Świętomirunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer ze Świętomirunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Rozmawiam o Świętomiruni.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Świętomiruniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Świętomirunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Świętomirunia.