Jak odmienić imię Wyszesławunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wyszesławunia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki nierzadko sprawia kłopot. Problem z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy właściwą odmianę imienia Wyszesławunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wyszesławunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Wyszesławuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Wyszesławuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Wyszesławunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Wyszesławunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Wyszesławuni.
W wołaczu (Hej!): Wyszesławuniu! Gdzie jesteś?
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wyszesławunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Wyszesławunia.