Jak odmienić imię Wszemiłunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wszemiłunia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki niejednokrotnie sprawia problem. Kłopot z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy obowiązującą odmianę imienia Wszemiłunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wszemiłunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Wszemiłuni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Wszemiłuni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Wszemiłunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Wszemiłunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Wspominam o Wszemiłuni.
W wołaczu (Hej!): Wszemiłuniu! Wróć do mnie!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wszemiłunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Wszemiłunia przez przypadki.