Jak odmienić imię Witosłusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Witosłusia należy do tych imion, których deklinacja nierzadko sprawia kłopot. Największy problem z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy właściwą odmianę imienia Witosłusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Witosłusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Witosłusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Witosłusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Witosłusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Witosłusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Marzę o Witosłusi.
W wołaczu (Hej!): Dobry wieczór Witosłusiu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Witosłusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Witosłusia.