Jak odmienić imię Witburgunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Witburgunia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki bardzo często sprawia problem. Największa trudność z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy obowiązującą odmianę imienia Witburgunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Witburgunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Witburguni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Witburguni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Witburgunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Witburgunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Witburguni.
W wołaczu (Hej!): Witburguniu! Uważaj!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Witburgunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Witburgunia.