Jak odmienić imię Witbunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Witbunia należy do tego grona imion, których odmiana bardzo często sprawia problem. Największa trudność z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy poprawną odmianę imienia Witbunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Witbunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Witbuni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Witbuni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Witbunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Witbunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Witbuni.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Witbuniu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Witbunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Witbunia.