Jak odmienić imię Wiolunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wiolunia należy do tego grona imion, których odmiana bardzo często sprawia problem. Kłopot z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy obowiązującą odmianę imienia Wiolunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wiolunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Wioluni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Wioluni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Wiolunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Wiolunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Wioluni.
W wołaczu (Hej!): Witaj Wioluniu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Wiolunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana imienia Wiolunia przez przypadki.