Jak odmienić imię Wiolecia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wiolecia należy do tej grupy imion, których odmiana przez przypadki nierzadko sprawia trudność. Trudność z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy obowiązującą odmianę imienia Wiolecia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wiolecia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Wioleci.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Wioleci.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Wiolecię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Wiolecią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dziś napiszę o Wioleci.
W wołaczu (Hej!): Hej Wioleciu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wiolecia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Wiolecia przez przypadki.