Jak odmienić imię Wilhelminunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wilhelminunia należy do tych imion, których odmiana dość często sprawia kłopot. Największa trudność z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy poprawną odmianę imienia Wilhelminunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wilhelminunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Wilhelminuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Wilhelminuni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Wilhelminunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Wilhelminunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Wilhelminuni.
W wołaczu (Hej!): Cześć Wilhelminuniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wilhelminunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Wilhelminunia przez przypadki.