Jak odmienić imię Wilburgusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wilburgusia należy do tej grupy imion, których odmiana dość często sprawia problem. Największy problem z deklinacją dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy właściwą odmianę imienia Wilburgusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wilburgusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Wilburgusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Wilburgusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Wilburgusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój razem z Wilburgusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Wilburgusi.
W wołaczu (Hej!): Hej Wilburgusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Wilburgusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Wilburgusia.