Jak odmienić imię Wiktorynusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wiktorynusia należy do tego grona imion, których deklinacja nierzadko sprawia kłopot. Kłopot z deklinacją dotyczy głównie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy właściwą odmianę imienia Wiktorynusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wiktorynusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Wiktorynusi.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Wiktorynusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Wiktorynusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Wiktorynusią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Marzę o Wiktorynusi.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Wiktorynusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Wiktorynusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Wiktorynusia.