Jak odmienić imię Wiktorusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wiktorusia należy do tej grupy imion, których odmiana dość często sprawia kłopot. Problem z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy obowiązującą odmianę imienia Wiktorusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wiktorusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Wiktorusi.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Wiktorusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Wiktorusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Wiktorusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Wiktorusi.
W wołaczu (Hej!): Cześć Wiktorusiu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Wiktorusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Wiktorusia.