Jak odmienić imię Wiktorunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wiktorunia należy do tych imion, których deklinacja bardzo często sprawia trudność. Największy kłopot z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy obowiązującą odmianę imienia Wiktorunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wiktorunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Wiktoruni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Wiktoruni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Wiktorunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój razem z Wiktorunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Wiktoruni.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Wiktoruniu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wiktorunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Wiktorunia przez przypadki.