Jak odmienić imię Wiktorianunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wiktorianunia należy do tej grupy imion, których odmiana przez przypadki dość często sprawia kłopot. Kłopot z deklinacją dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy właściwą odmianę imienia Wiktorianunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wiktorianunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Wiktorianuni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Wiktorianuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Wiktorianunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Wiktorianunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Myślę o Wiktorianuni.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Wiktorianuniu!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Wiktorianunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Wiktorianunia przez przypadki.