Jak odmienić imię Wigusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wigusia należy do tych imion, których odmiana przez przypadki bardzo często sprawia kłopot. Problem z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy poprawną odmianę imienia Wigusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wigusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Wigusi.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Wigusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Wigusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Wigusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Wigusi.
W wołaczu (Hej!): Wigusiu! Wróć do mnie!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wigusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Wigusia.