Jak odmienić imię Wigilusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wigilusia należy do tego grona imion, których odmiana nierzadko sprawia kłopot. Największy kłopot z deklinacją dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy poprawną odmianę imienia Wigilusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wigilusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Wigilusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Wigilusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Wigilusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Wigilusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Myślę o Wigilusi.
W wołaczu (Hej!): Hej Wigilusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wigilusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Wigilusia przez przypadki.