Jak odmienić imię Wergilia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wergilia należy do tego grona imion, których deklinacja nierzadko sprawia kłopot. Problem z deklinacją dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy poprawną odmianę imienia Wergilia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wergilia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Wergilii.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Wergilii.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Wergilię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Wergilią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Rozmawiam o Wergilii.
W wołaczu (Hej!): Dobranoc Wergilio!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Wergilia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana imienia Wergilia przez przypadki.