Jak odmienić imię Walburgunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Walburgunia należy do tych imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia trudność. Największy problem z odmianą dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy poprawną odmianę imienia Walburgunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Walburgunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Walburguni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Walburguni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Walburgunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Walburgunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Rozmawiam o Walburguni.
W wołaczu (Hej!): Dobranoc Walburguniu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Walburgunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Walburgunia przez przypadki.