Jak odmienić imię Wacłusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wacłusia należy do tego grona imion, których odmiana bardzo często sprawia kłopot. Największy kłopot z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy właściwą odmianę imienia Wacłusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wacłusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Wacłusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Wacłusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Wacłusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Wacłusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Wacłusi.
W wołaczu (Hej!): Dobry wieczór Wacłusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wacłusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Wacłusia.