Jak odmienić imię Uniesławcia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Uniesławcia należy do tego grona imion, których deklinacja nierzadko sprawia kłopot. Największy kłopot z odmianą dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy poprawną odmianę imienia Uniesławcia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Uniesławcia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Uniesławci.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Uniesławci.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Uniesławcię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Uniesławcią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Wspominam o Uniesławci.
W wołaczu (Hej!): Uniesławciu! Wróć do mnie!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Uniesławcia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Uniesławcia.