Jak odmienić imię Umusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Umusia należy do tej grupy imion, których odmiana przez przypadki bardzo często sprawia trudność. Największy kłopot z deklinacją dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy obowiązującą odmianę imienia Umusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Umusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Umusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Umusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Umusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Umusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Umusi.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Umusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Umusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana imienia Umusia przez przypadki.