Jak odmienić imię Symplicjunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Symplicjunia należy do tego grona imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia problem. Największy kłopot z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy poprawną odmianę imienia Symplicjunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Symplicjunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Symplicjuni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Symplicjuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Symplicjunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Symplicjunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Myślę o Symplicjuni.
W wołaczu (Hej!): Symplicjuniu! Uważaj!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Symplicjunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Symplicjunia.