Jak odmienić imię Stefania w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Stefania należy do tego grona imion, których odmiana nierzadko sprawia problem. Największy problem z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy poprawną odmianę imienia Stefania przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Stefania - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Stefanii.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Stefanii.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Stefanię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam ze Stefanią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dziś napiszę o Stefanii.
W wołaczu (Hej!): Witaj Stefanio!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Stefania oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana imienia Stefania przez przypadki.