Jak odmienić imię Sabrusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Sabrusia należy do tego grona imion, których deklinacja bardzo często sprawia trudność. Kłopot z odmianą dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy właściwą odmianę imienia Sabrusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Sabrusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Sabrusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Sabrusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Sabrusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Sabrusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Sabrusi.
W wołaczu (Hej!): Witaj Sabrusiu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Sabrusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Sabrusia.