Jak odmienić imię Przybusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Przybusia należy do tych imion, których odmiana przez przypadki niejednokrotnie sprawia kłopot. Problem z odmianą dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy poprawną odmianę imienia Przybusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Przybusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Przybusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Przybusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Przybusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Przybusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Przybusi.
W wołaczu (Hej!): Dobranoc Przybusiu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Przybusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Przybusia.