Jak odmienić imię Przeborkunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Przeborkunia należy do tych imion, których odmiana niejednokrotnie sprawia trudność. Największy kłopot z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy poprawną odmianę imienia Przeborkunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Przeborkunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Przeborkuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Przeborkuni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Przeborkunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Przeborkunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Przeborkuni.
W wołaczu (Hej!): Hej Przeborkuniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Przeborkunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Przeborkunia.