Jak odmienić imię Polunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Polunia należy do tej grupy imion, których odmiana bardzo często sprawia problem. Największy problem z deklinacją dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy obowiązującą odmianę imienia Polunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Polunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Poluni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Poluni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Polunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Polunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Marzę o Poluni.
W wołaczu (Hej!): Poluniu! Uważaj!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Polunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Polunia.