Jak odmienić imię Nasławusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Nasławusia należy do tych imion, których deklinacja dość często sprawia problem. Największy kłopot z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy poprawną odmianę imienia Nasławusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Nasławusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Nasławusi.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Nasławusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Nasławusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Nasławusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Nasławusi.
W wołaczu (Hej!): Cześć Nasławusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Nasławusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Nasławusia.