Jak odmienić imię Nasławunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Nasławunia należy do tych imion, których odmiana niejednokrotnie sprawia kłopot. Największy problem z deklinacją dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy obowiązującą odmianę imienia Nasławunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Nasławunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Nasławuni.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Nasławuni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Nasławunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Nasławunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Nasławuni.
W wołaczu (Hej!): Gdzie jesteś Nasławuniu!?
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Nasławunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Nasławunia przez przypadki.