Jak odmienić imię Nastusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Nastusia należy do tej grupy imion, których odmiana przez przypadki nierzadko sprawia kłopot. Problem z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy właściwą odmianę imienia Nastusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Nastusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Nastusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Nastusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Nastusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Nastusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Nastusi.
W wołaczu (Hej!): Dobranoc Nastusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Nastusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Nastusia.