Jak odmienić imię Nadzieja w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Nadzieja należy do tych imion, których deklinacja nierzadko sprawia trudność. Kłopot z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy poprawną odmianę imienia Nadzieja przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Nadzieja - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Nadziei.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Nadziei.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Nadzieję.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Nadzieją.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Nadziei.
W wołaczu (Hej!): Cześć Nadziejo!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Nadzieja wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Nadzieja.