Jak odmienić imię Naczęsłusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Naczęsłusia należy do tych imion, których deklinacja nierzadko sprawia kłopot. Problem z deklinacją dotyczy głównie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy poprawną odmianę imienia Naczęsłusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Naczęsłusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Naczęsłusi.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Naczęsłusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Naczęsłusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Naczęsłusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Marzę o Naczęsłusi.
W wołaczu (Hej!): Dobranoc Naczęsłusiu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Naczęsłusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Naczęsłusia.