Jak odmienić imię Naczęsławunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Naczęsławunia należy do tej grupy imion, których deklinacja dość często sprawia trudność. Największa trudność z odmianą dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy właściwą odmianę imienia Naczęsławunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Naczęsławunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Naczęsławuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Naczęsławuni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Naczęsławunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Naczęsławunią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Naczęsławuni.
W wołaczu (Hej!): Dobry wieczór Naczęsławuniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Naczęsławunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana imienia Naczęsławunia przez przypadki.