Jak odmienić imię Mysławusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Mysławusia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki dość często sprawia trudność. Trudność z odmianą dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy właściwą odmianę imienia Mysławusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Mysławusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Mysławusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Mysławusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Mysławusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Mysławusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Marzę o Mysławusi.
W wołaczu (Hej!): Mysławusiu! Gdzie jesteś?
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Mysławusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Mysławusia przez przypadki.