Jak odmienić imię Moncia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Moncia należy do tej grupy imion, których deklinacja nierzadko sprawia trudność. Największy kłopot z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy obowiązującą odmianę imienia Moncia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Moncia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Monci.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Monci.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Moncię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Moncią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Myślę o Monci.
W wołaczu (Hej!): Hej Monciu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Moncia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Moncia przez przypadki.