Jak odmienić imię Mojmusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Mojmusia należy do tych imion, których deklinacja nierzadko sprawia trudność. Największa trudność z odmianą dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy obowiązującą odmianę imienia Mojmusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Mojmusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Mojmusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Mojmusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Mojmusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Mojmusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dziś napiszę o Mojmusi.
W wołaczu (Hej!): Mojmusiu! Wróć do mnie!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Mojmusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Mojmusia przez przypadki.