Jak odmienić imię Miłusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Miłusia należy do tej grupy imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia problem. Kłopot z odmianą dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy właściwą odmianę imienia Miłusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Miłusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Miłusi.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Miłusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Miłusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Miłusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Wspominam o Miłusi.
W wołaczu (Hej!): Witaj Miłusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Miłusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Miłusia.