Jak odmienić imię Miłunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Miłunia należy do tej grupy imion, których deklinacja nierzadko sprawia trudność. Problem z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy poprawną odmianę imienia Miłunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Miłunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Miłuni.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Miłuni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Miłunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Miłunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Marzę o Miłuni.
W wołaczu (Hej!): Gdzie jesteś Miłuniu!?
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Miłunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Miłunia.