Jak odmienić imię Mironiegusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Mironiegusia należy do tej grupy imion, których odmiana niejednokrotnie sprawia problem. Trudność z odmianą dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy poprawną odmianę imienia Mironiegusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Mironiegusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Mironiegusi.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Mironiegusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Mironiegusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Mironiegusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Myślę o Mironiegusi.
W wołaczu (Hej!): Mironiegusiu! Wróć do mnie!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Mironiegusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Mironiegusia.