Jak odmienić imię Mireillusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Mireillusia należy do tego grona imion, których odmiana bardzo często sprawia trudność. Największy kłopot z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy obowiązującą odmianę imienia Mireillusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Mireillusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Mireillusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Mireillusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Mireillusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Mireillusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Mireillusi.
W wołaczu (Hej!): Cześć Mireillusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Mireillusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Mireillusia przez przypadki.