Jak odmienić imię Mirandusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Mirandusia należy do tych imion, których odmiana bardzo często sprawia problem. Kłopot z deklinacją dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy poprawną odmianę imienia Mirandusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Mirandusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Mirandusi.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Mirandusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Mirandusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Mirandusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Mirandusi.
W wołaczu (Hej!): Dobry wieczór Mirandusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Mirandusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Mirandusia przez przypadki.