Jak odmienić imię Mirabusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Mirabusia należy do tych imion, których odmiana przez przypadki niejednokrotnie sprawia kłopot. Największy kłopot z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy obowiązującą odmianę imienia Mirabusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Mirabusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Mirabusi.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Mirabusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Mirabusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Mirabusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Mirabusi.
W wołaczu (Hej!): Cześć Mirabusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Mirabusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Mirabusia przez przypadki.