Jak odmienić imię Martynusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Martynusia należy do tych imion, których odmiana przez przypadki dość często sprawia problem. Największy kłopot z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy poprawną odmianę imienia Martynusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Martynusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Martynusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Martynusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Martynusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Martynusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dziś napiszę o Martynusi.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Martynusiu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Martynusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Martynusia przez przypadki.