Jak odmienić imię Marlusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Marlusia należy do tej grupy imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia kłopot. Największa trudność z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy właściwą odmianę imienia Marlusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Marlusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Marlusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Marlusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Marlusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Marlusią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Piszę o Marlusi.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Marlusiu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Marlusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Marlusia przez przypadki.