Jak odmienić imię Marcelunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Marcelunia należy do tych imion, których odmiana przez przypadki bardzo często sprawia kłopot. Trudność z odmianą dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy poprawną odmianę imienia Marcelunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Marcelunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Marceluni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Marceluni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Marcelunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Marcelunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Marceluni.
W wołaczu (Hej!): Hej Marceluniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Marcelunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Marcelunia.