Jak odmienić imię Lutosławunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Lutosławunia należy do tych imion, których deklinacja bardzo często sprawia kłopot. Największy kłopot z odmianą dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy poprawną odmianę imienia Lutosławunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Lutosławunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Lutosławuni.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Lutosławuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Lutosławunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Lutosławunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Lutosławuni.
W wołaczu (Hej!): Hej Lutosławuniu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Lutosławunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Lutosławunia.