Jak odmienić imię Lutomirusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Lutomirusia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki bardzo często sprawia kłopot. Trudność z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy obowiązującą odmianę imienia Lutomirusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Lutomirusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Lutomirusi.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Lutomirusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Lutomirusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Lutomirusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Wspominam o Lutomirusi.
W wołaczu (Hej!): Lutomirusiu! Uważaj!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Lutomirusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Lutomirusia przez przypadki.