Jak odmienić imię Lukrecja w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Lukrecja należy do tego grona imion, których odmiana dość często sprawia kłopot. Trudność z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy obowiązującą odmianę imienia Lukrecja przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Lukrecja - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Lukrecji.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Lukrecji.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Lukrecję.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Lukrecją.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Lukrecji.
W wołaczu (Hej!): Gdzie jesteś Lukrecjo!?
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Lukrecja oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Lukrecja przez przypadki.