Jak odmienić imię Ludwinia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Ludwinia należy do tych imion, których odmiana przez przypadki nierzadko sprawia kłopot. Problem z deklinacją dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy poprawną odmianę imienia Ludwinia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Ludwinia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Ludwini.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Ludwini.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Ludwinię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Ludwinią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Ludwini.
W wołaczu (Hej!): Ludwiniu! Gdzie jesteś?
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Ludwinia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Ludwinia.