Jak odmienić imię Ludmiłusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Ludmiłusia należy do tego grona imion, których deklinacja dość często sprawia trudność. Kłopot z odmianą dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy obowiązującą odmianę imienia Ludmiłusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Ludmiłusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Ludmiłusi.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Ludmiłusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Ludmiłusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Ludmiłusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Rozmawiam o Ludmiłusi.
W wołaczu (Hej!): Dobry wieczór Ludmiłusiu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Ludmiłusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Ludmiłusia przez przypadki.